Wat een poos geleden...

Zo, da's wel heel lang geleden dat ik iets op het blog heb gezet. En dat terwijl ik me voor had genomen wat vaker iets te plaatsen... Da's het nadeel van de vele social media tegenwoordig; je kunt niet alles bijhouden...

Ik kreeg vandaag gezellige post van de facebook groep Dutch Snailmailers. Dit is een groep waarbij je de mogelijkheid hebt onderling post uit te wisselen. Vaak is dit verbonden aan een thema. Ik had nu de kleur geel gewenst en kreeg van Danny:

Morgen maak ik zelf voor iemand ander post in de kleur roze. Als het klaar is zal ik een foto uploaden... Truste voor nu!!

 

Fazanten in Duitsland...

Vorige week een paar daagjes Duitsland. Dit keer niet in ons eigen optrekje geslapen, niet rendabel om warm te stoken voor 3 nachtjes, maar gelogeerd bij paps en mams.... Het was weer heerlijk onthaasten, genieten van de rust en de ruimte. Een paar daagjes geen internet, mail etc. Zonder heb ik me ook prima vermaakt.

's Morgens zaten we niet alleen aan het ontbijt, de fazanten kwamen elke ochtend wat graantjes meepikken:

Sinds januari doe ik aan postcrossing.... Wat dat is??

Het doel van dit project is mensen de mogelijkheid te bieden ansichtkaarten vanuit alle hoeken van de wereld te kunnen ontvangen, gratis. Hoewel, bijna. Het belangrijkste is: als je een ansichtkaart stuurt, zul je er in ieder geval een ontvangen, van een willekeurige Postcrosser ergens in de wereld.
Waarom? Net als de auteur zijn er veel mensen die het leuk vinden om echte post te krijgen.
Het bijzondere van ansichtkaarten vanuit verschillende plekken in de wereld ontvangen (vaak vanuit plaatsen waar je waarschijnlijk nog niet eerder van gehoord had) is, dat je je brievenbus in een soort 'surprise box' kunt veranderen. En wie wil dat nou niet!

Hoe werkt het? Hier de verkorte versie:

1. vraag op de website een adres aan
2. stuur een ansichtkaart naar dat adres
3. wacht tot je een kaart ontvangt
4. registreer de ontvangen ansichtkaart in het systeem

Mocht je meer willen weten of gelijk enthousiast zijn, kijk dan op http://www.postcrossing.com/about/NL

Ik heb inmiddels 11 kaarten verstuurd waarvan er momenteel 6 zijn aangekomen. Zelf heb ik nu 2 kaarten ontvangen, 1 uit de USA en 1 uit China. Die uit de USA heeft 4 dagen gereisd, die uit China deed er maar liefst 18 dagen over.... Weer een hobby erbij.... ;-)

Vandaag nieuwe spulletjes gebracht naar de winkel van Juffrouw Stippel (Zeist). In Duitsland zit een winkel die regelmatig leuke restpartijen heeft en daar had ik e.e.a. ingekocht. Leuk om te zien dat er gelijk dezelfde dag al e.e.a. van verkocht is... Voel nu mijn rug wel weer maar ja, dan weet je tenminste ook dat je er één hebt.

Had ik nou deze zelfgemaakte kaart al gepost?? Ik weet het niet meer...

Tot zover voor nu, binnenkort meer...

 

De tijd vliegt....

Niet eens de tijd gehad (of genomen?) om de kerstkaarten die ik heb gemaakt te plaatsen... En ik vond ze zelf nog best aardig geworden.
Het maken ging in etappes, ik kon door de hernia nog niet zo lang achter elkaar zitten.

 

Deze was wat sneller te doen. Drie losse stempeltjes en het kadertje heb ik er met watervaste stift zelf uit de losse hand bijgetekend. Door de rode kaart en rode accenten toch heel leuk, niet dan?

 

 

En voor de vriendinnen in de winkel bij Juffrouw Stippel een winterse lekkernij leuk verpakt ipv een kerstkaartje:

 

 

Ik ben nog bezig met het werken aan mijn herstel maar het gaat al heel goed. Mijn huishouden runnen lukt al weer en ook de meeste andere dingen pak ik zo langzamerhand weer op. Hardlopen zal helaas nog even moeten wachten (maar met deze kou vind ik het best lekker om binnen bij de kachel te zitten). Volgende maand weer aan het werk, ik werk in de gezondheidszorg en da's best pittig, dus rustig aan...

 

Ik heb nog wat foto's liggen van zelfgemaakte kaarten, hoop die morgen of overmorgen te posten. Fijn weekend allemaal!!

 

 

 

Zelfgemaakt en winters wit...

Pas zelf sleutelhangers gemaakt met een voetje van fimo. Ze waren een afscheidskadootje voor mensen die ik een poosje heb begeleid met sporten... Gedichtje en persoonlijke noot erbij en gezellig ingepakt...


Ook zelfgemaakt: verjaarskaartje voor een vriendin:

Nog meer zelfgemaakt: foto's van een prachtig besneeuwde kronkelhazelaar in onze tuin:

 

 

Nu moet ik toch hard aan de slag met kerstkaarten...



 



 

Pfff... hele tijd niet hier geweest maar dat heeft een reden. Ik zit/lig nu thuis met een hernia, zó balen!! Toen ik net thuis was uit het ziekenhuis (gisteren 2 weken geleden) heb ik er een verslagje over getypt, ik zal het hieronder plaatsen:

Twee weken Ischias en de pijn (niet eens zozeer meer in mijn rug maar wel in mijn linkerbil, linkerbeen en linkervoet)  werd met fysio en medicatie niet minder, in tegendeel…. Donderdag 9 november begon de pijn juist toe te nemen. Eerst schrijf je het toe aan de oefeningen en hoop je dat het de dag erna weer minder is… niet dus. Vrijdag werd het gedurende de dag weer erger en zaterdagmiddag was het eigenlijk niet meer te verdragen. Als vanzelf ging ik steeds minder drinken, waarschijnlijk met in mijn onderbewustzijn de gedachte dat als ik niet veel dronk, ik ook niet naar het toilet hoefde…. Rechtop zitten ging echt niet meer, op een wc-bril zitten al helemaal niet. Ik ging door het plafond van de pijn en Jaap ondernam actie. De huisartsenpost werd gebeld en nog diezelfde middag kreeg ik een arts aan mijn bed. Mijn reflexen werden getest, ik kreeg een morfinespuit in mijn bovenbeen en al snel nam de pijn af…. Pffff. Morfinetabletten (10 mg)  werden voorgeschreven en opgehaald bij de ziekenhuisapotheek door Jaap. Na zo´n 2,5 uur was de injectie uitgewerkt en de pijn in alle hevigheid terug. Mijn hoop was gevestigd op de tabletten maar helaas hadden die niet hetzelfde effect als de injectie… Hoe weet ik niet maar ik ben de nacht doorgekomen, om 6 uur ´s morgens hing Jaap weer aan de telefoon met de huisartsenpost. De dosering mocht verhoogd naar  2 tabletjes morfine maar het kon even duren voordat het effect merkbaar zou zijn…  Helaas bleef effect zelfs helemaal uit en weer zocht Jaap contact met de huisartsenpost. Druk, druk, druk maar er zou zo snel mogelijk iemand langskomen…  Om 16.30 Wederom  een morfinespuit in mjin bil en het besluit me op te laten nemen in het ziekenhuis. Ik vond het allemaal best, als ik maar verlost zou worden van die afschuwelijke pijn…. Zitten lukte nog steeds niet dus moest er een ambulance komen…. Om 17.30 belde de arts dat de ambu er binnen een uur zou zijn. Om 19.30 belde Jaap maar weer naar de huisartsenpost om te vragen of ze me niet waren vergeten…. De morfinespuit zou uiteindelijk ook niet heel lang meer werken dus enige haast was wel geboden. Om 19.45 was de ambulance er en kon ik naar het ziekenhuis. De rit was niet heel comfortabel. Ik verwachtte een supergeveerd voertuig wat elke hobbel en verkeersdrempel met gemak neemt zonder dat je er ook maar iets van merkt… niet dus…. Jaap en Maritza volgden in onze eigen auto.  Eénmaal in het ziekenhuis gelijk weer een spuit en een paardenmiddel… aangesloten op alle bewakingsapparatuur en in afwachting van de neuroloog… Op een gegeven moment stond de neuroloog aan mijn bed en hij bleek al eens eerder naast me te hebben gestaan (op het voetbalveld, onze zoons spelen dit seizoen in hetzelfde team). Nooit geweten dat hij neuroloog is.. Ook nu weer diverse testjes en voor hem was het eigenlijk gelijk duidelijk: een hernia. Het beleid werd daar dus ook gelijk op uitgezet, start met slikken van Lyrica, en maandag door de MRI. Ik kwam rond 21.00 op zaal (3.04) en kreeg een mooie plek bij het raam. Ik deelde de zaal met 1 dame en 2 heren. Jaap en Maritza vertrokken om 21.30 en wat er verder die avond en nacht is gebeurd weet ik niet zo meer… Door de Nozinan leek het alsof ik aan het trippen was, heel heftig middel!

Maandag door de MRI (ze hadden me wel mogen vertellen hoeveel kabaal zo’n apparaat maakt, of is dat langs me heen gegaan??) en ook van de maandag weet ik niet heel veel meer. Die middag kwam de bevestiging van de diagnose. Omdat ik niet kon zitten kon ik niet naar het toilet en dus werd ik voorzien van een catheter. Het leek me altijd iets `mensonterends`, maar wat was ik er blij mee! Wat me nog heel helder voor ogen staat, is dat ik als avondmaaltijd een bord boerenkool voorgeschoteld kreeg, maar of ik dat die ochtend zelf gekozen heb? Wat me opviel was dat mijn buurvrouw er een halve rookworst bij had, ik niet…

Woensdag mocht ik naar de OK voor een pijnblokkade. Ik kreeg een injectie in mijn rug, met een echo werd de beknelde zenuw opgezocht en geïnjecteerd. Het effect was niet van heel lange duur, helaas.. Vrijdagochtend moest ik verlost worden van ontlasting die al een week ophoopte, een hoogopgaand klysma dus. Kort daarna begon de meest heftige pijn ooit, ik wist niet hoe ik het had, hoe ik moest liggen, welke houding ik aan moest nemen. Ik heb het letterlijk uitgeschreeuwd van de pijn en zag het allemaal niet meer zitten. Voor mijn gevoel heb ik uren geschreeuwd en gekreund maar voor hetzelfde geld was het maar vijf minuten… (in de nacht van maandag op dinsdag was de verpleegkundige die vrijdag dagdienst had er weer en kon ik bij haar checken hoe lang het heeft geduurd: toch nog anderhalf uur!) Op een gegeven moment kreeg ik (na overleg met de neuroloog) één of ander medicijn en op een gegeven moment lukte het me om weer wat rust terug te krijgen en wat te onstpannen. Inmiddels was duidelijk dat ik zo niet het weekend in kon en dus werd geregeld dat ik naar de pijnbestrijding mocht voor een injectie in mijn ruggenmerg zodra er ruimte was in hun schema. Rond 14.00 ging ik naar beneden voor de injectie en werd ik aangesloten op alle bewakingsapparatuur en kreeg ik een infuus, just in case…. Er werd me gevraagd rechtop voorovergebogen te gaan zitten zodat ze er goed bij konden… Tja, dat ging dus niet lukken en een collega die altijd liggend prikte werd erbij gehaald om aanwijzingen te geven. Uiteindelijk nam hij het laatste stukje over en was de behandeling succesvol. Nadat alle controles goed waren mocht ik terug naar de zaal, ik voelde me euforisch! Terug op zaal zat er bezoek op me te wachten, een welkome verrassing. Na de avondmaaltijd is het me gelukt om te douchen, wat kostte het veel energie maar wat was het een kadootje. Dat een mens blij kan zijn met een ruggenmergprik en een warme douche… De pijn bleef het hele weekend weg en inmiddels durfde ik te hopen op een spoedige terugkeer naar huis. Maandag werd mijn catheter eruit gehaald en als die dag het plassen weer goed op gang zou komen en mijn blaas geen vocht meer vast zou houden, mocht ik dinsdagmorgen met ontslag. Er moesten wel hulpmiddelen voor thuis worden geregeld, e.e.a. zou dinsdagmorgen worden gebracht. Maandagavond werd mijn blaas nog gecontroleerd maar gelukkig, alles was in orde. Voor ik dinsdag opgehaald zou kunnen worden door Jaap, moest mijn bed in de huiskamer geïnstalleerd staan… Pas om 11.45 was het zover dus voor Jaap in het ziekenhuis was, ik alle benodigde ontslagpapieren en verwijzing voor fysio aan huis had, en afscheid genomen had van mijn (inmiddels hele andere als toen ik opgenomen werd) zaalgenoten en de verpleegkundigen was het allang middag. Tegen 13.30 was ik eindelijk thuis, wat een opluchting.

Er is nog een lange weg te gaan en als de ruggenmerginjectie eenmaal uitgewerkt is, is de kans dat de pijn weer even meer wordt aanwezig. Daar ga ik nog maar even niet van uit… Ik slik nog paracetamol en Lyrica, dat laatste moet over 1 a 2 weken worden afgebouwd. De hoop en verwachting is dat alles uiteindelijk goed komt met vooral rust. Op dit moment heb ik een wat pijnlijke onderrug, op de plek waar ik geprikt ben en waar dus de hernia zit. Vervelender is mijn linkerbil, been en voet. Er zit een wat tintelend, doof gevoel in en de linkerhelft van mijn voet is gevoelloos. Lopen is goed voor me maar lukt nog niet echt. Naar mijn brievenbus en terug lukt net, de gevoelens in mijn been worden hierdoor weer zeer versterkt, dit gaat pijn doen en mijn lichaam zegt dan dat het niet meer lukt. De regels die ik mee heb gekregen zijn dezelfde als na een hernia operatie: veel rust, luister naar je lichaam, geen huishoudelijke klusjes, niet bukken, niet meer dan 1 kilo tillen, niet langer dan 20 minuten achter elkaar zitten (maar dat lukt me al niet eens), gedoseerde beweging…. Voor het herstel staat 6 weken tot 3 maanden… pfff…. Ik voel me niet ziek en wil eigenlijk alweer zoveel, moet er echt aan werken om heel bewust met de regeltjes om te gaan.  Dit verslagje heb ik getypt (in etappes, op de laptop van Maritza, liggend in mijn bed) om aan de ene kant jullie te laten weten wat er gebeurd is en hoe het nu met me is. Verder was het belangrijk voor mezelf om bij Jaap te kunnen checken of de dingen die ik me herinner ook klopten. Ook kon hij aanvullen wat ik mistte (voor zover hij het wist, hij was er natuurlijk ook niet 24 uur per dag bij). Door de voorgeschreven Lyrica ben ik niet altijd even helder dus ik hoop dat het een beetje een duidelijk verhaal geworden is… Tot zover…

Deze foto is genomen op de zondag voor ik weer naar huis mocht. De pijn was vele malen minder, ik had nog wel een catheter...

 

Drukke week achter de rug...

Vorig weekend waren mijn ouders en zusje er, ze logeerden hier en we vierden de 42e verjaardag van mijn zusje. Het was een druk en gezellig weekend...

Maandag: manlief kwam thuis en ontdekte een platte eekhoorn op straat... snif... Nog diezelfde dag zagen we toch een eekhoorn nootjes verzamelen in onze achtertuin. Deze tweede eekhoorn is iets kleiner en lichter van kleur, wellicht een vrouwtje. We denken dat mannetje is overleden en vrouwtje nu zelf een wintervoorraad voedsel aan moet leggen. Hopelijk kijkt ze beter uit met het oversteken van de straat....

Dinsdag gewerkt, de éénnalaatste dinsdag... Volgende week is de collega die ik vervang (ze heeft zwangerschapsverlof) er weer en eindigt mijn tijdelijke contract. Toch gek dat ik de mensen met wie ik heb gesport (vooral de obesitas groep) niet meer ga zien. Denk toch dat ik ze ga missen en ik zou ook graag weten hoe het ze in de toekomst vergaat... Komende week even nadenken over een leuk afscheidspresentje...

Woensdag was ik bij juffrouw Stippel, gezellige drukte en best leuk verkocht. Volgende week is de winkel dicht; juffrouw Stippel in Hongarije en ikzelf in Duitsland.

Donderdagochtend even snel naar de stad; jasje gekocht bij Didi. Er waren zoveel leuke dingen op dit moment maar heel veel zonder mouwen of met korte mouwen en veel dunne, doorzichtige stofjes. Niet heel praktisch voor een wintergarderobe vond ik..... De verkoopster wees me er nog op dat het de bedoeling is om meerdere laagjes over elkaar aan te trekken; erg leuk hoor maar mijn portemonnaie beschikt helaas niet over meerdere laagjes... Als mijn budget ongelimiteerd was wist ik het wel....
Donderdagmiddag gewerkt bij de dagopvang voor ouderen hier in het dorp. Collega moest naar de diploma uitreiking van haar dochter.

Vrijdagmorgen wederom naar de dagopvang; gewerkt tot 13 uur. We knutselden een trekpop. Het werd een leuke uil, bij de één in natuurtinten, de ander maakte er een bont geheel van. Leuke resultaten, helaas geen fototoestel bij me dus geen plaatje om te laten zien....

Zaterdagmorgen naar een kofferbakmarkt geweest en wat leuke dingetjes gekocht. Twee collega's uit de juffrouw Stippel winkel hadden alle leuke dingen al voor mijn neus weggekaapt (maar uiteindelijk komt het meeste toch in de winkel van juffrouw Stippel dus maakt het niet uit). Daarna nog snel ff naar de kringloop, die was er toch dichtbij. Het was er gigadruk... pfff... Ik kom er normaal gesproken nooit op zaterdag, da's dus maar goed ook. 's Middags naar mijn werk, avonddienst in de psychiatrie.

Zondagmorgen naar de kerk, daarna even relaxen en vervolgens op naar een late dienst in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. De groep waar ik heen moest had geen uitzendkracht nodig??! Ik mocht toch blijven (tja, betaald wordt ik toch dus dan kun je me maar beter ook wat laten doen!) maar ik vroeg me wel af of er nu elders iemand met smart op me zat te wachten... Bij thuiskomst mail naar uitzendbureau en vanmorgen bleek dat ze me inderdaad naar een verkeerde groep hadden gestuurd. Hun fout gelukkig. Wel heel vervelend voor de groep die dus de hele avond op me heeft zitten wachten...

Vandaag: eerst wat uitgeslapen, kids hebben vakantie. De wasmachine draait op volle toeren en ik ga zo aan het bakken voor mijn laatste dagje Hilversum morgen. Daar hoort natuurlijk een traktatie bij. Ook moet ik nog even aan de knutsel voor een leuk bedankje en motivatie-spreukje voor de obesitas groep. Heb al wat leuks in mijn hoofd, een foto volgt later deze week.

Om deze post wat op te vrolijken een fotocollage met mooie herfstkleuren (foto's allemaal gemaakt in eigen tuin!):

 

Hovenier, sportvelden en kunstroute.

Vanmorgen werd er al op tijd aan de deur gebeld en stond de hovenier voor de deur. We hebben 3 eiken in de voortuin en die moesten nodig worden gesnoeid. Aldus gebeurde:

 

 

 

De hoge heg is van de buren, de hoge bomen zijn van ons...



 

Vanmorgen foto's gemaakt tijdens het sporten van de kids.. zoon 1 korfbalt, zoon 2 en dochter voetballen.... En dan is de ochtend alweer om....

 

Even snel naar huis voor een lekkere lunch (broodje kibbeling met ravigottesaus, jammie!) en dan op naar de Kunstroute:

 

http://www.kunstroutehoevelaken.nl/

 

Zoon 2 zit in Atheneum 4 en moet voor het vak CKV (culturele en kunstzinnige vorming of zo iets...) dit schooljaar 5 culturele dingen doen en daarvan een verslag maken. De kunstroute werd goedgekeurd en zo fietsten we met fototoestel en kladblok saampjes door het dorp. Om te bedanken voor de gastvrijheid (de meeste mensen stellen toch hun huis en/of tuin open) hadden we nog een aardigheidje meegenomen:

 



We kregen zelf ook van alles mee (visitekaartjes, folders) en hier en daar kregen we zelfs een lekker hapje aangeboden. Hier een kleine (letterlijk en figuurlijk) impressie:

Zowaar vond zoonlief het nog "best leuk" ook. Wat hij minder leuk vond: hij moest er nog een verslag over schrijven en allerlei vragen over beantwoorden. Hij was zo verstandig dit gelijk bij thuiskomst te doen, en jawel, het is af en ook al ingeleverd. Wat een voorbeeldig student ;-)

 

Vanavond even voor de buis en even achter de PC. Zometeen nog een kadootje voor neef inpakken die morgen alweer 17 wordt... Feestje dus!!

 

 

Oh ja, hebben jullie er nog aan gedacht??

 

 Ik had vandaag een rokje aan met rode rozen, een zwarte legging en zwarte laarzen eronder en een rood vestje erboven.

Dank voor het lezen, gezellig dat je er was....

 

Fotocollage is gelukt!

Was ik toch vandaag op mijn werk afbeeldingen op de PC aan het bekijken, kwam ik een fotocollage tegen die gemaakt was in/met Picasa.... Dat moest ik thuis ook uitproberen natuurlijk, en het is me gelukt. Er zijn nog veel meer mogelijkheden maar dit is toch een leuke start; wie weet binnenkort meer....
Dit zijn trouwens foto's die genomen zijn bij Juffrouw Stippel, de helft ervan staat al ergens op mijn blog...

Morgen meer.... ik ben moe en ga zo een poosje slapen, drukke dag morgen.... Truste!!

 

Prachtige regenboog, mooie lucht....

Gisteren uit het werk een prachtige regenboog op de foto gezet en even later in de file (dus alle tijd ervoor) een foto gemaakt van een minstens zo mooie lucht:

Vandaag in Zeist geweest bij Juffrouw Stippel. Ze is niet zo lekker maar weet niet van ophouden.... Het werk in de winkel gaat door...

De etalage is veranderd vandaag en ook de indeling van de winkel is weer net even anders... De vaste klanten die regelmatig langskomen zijn daar ook elke keer weer verbaasd en enthousiast over, leuk!!


Vanavond werk ik door de wijkcoördinatrice van de Nierstichting collecte verrast met een kaart en flesje rosé, als dank voor 15 jaar collecteren... Dat gaat me wel smaken!!

 

Vandaag in de tuin....

.... een aangename verrassing:

Hij kwam steeds maar terug voor een volgende walnoot dus ik nam een betere positie in, in de garage. Vandaaruit kon ik mooiere foto's nemen, maar meneer Eekhoorn liet zich niet meer zien...

Wel zag ik mooie knoppen in de roos.... Herfst???

 

Gewoon thuis....

... terwijl ik de Dam tot Dam loop had willen lopen.... Helaas moest ik me erbij neerleggen dat het vandaag niet zou gaan lukken. Een rug/been/bilblessure maakt dat ik de loop op de tv (live uitzending op RTV Noord Holland) heb gevolgd, met gemengde gevoelens trouwens..... Volgend jaar beter???

Afgelopen woensdag viel me dit opeens op:

Gek, ik kom hier elke week langs maar nog nooit was het me opgevallen dat de verkeersborden om een rotonde in Zeist allemaal voorzien zijn van een kunst tak...

 

Verder de afgelopen dagen gewerkt, collecte gelopen

en een engeltje gemaakt... Leuk om aan de voordeur te hangen zodra het richting kerst loopt...

Op het werk worden ook al opdrachten voor de kerst gemaakt... zijn ze niet enig??

 

 

Vandaag het boek "Haar naam was Sarah" uitgelezen en ik kon het bijna niet meer wegleggen. MOOI!!!

Vanavond "Boer zoekt vrouw" maar nu eerst koken.... Fijne avond allemaal!!

 

 

De "P" van pannenkoek en papegaai.

Deze heerlijke sinaasappeltaart met amandel had ik gebakken voor het bezoek van afgelopen vrijdag. 's Morgens kwam een goede vriendin koffie drinken en 's avonds kwamen schoonzus en zwager hun vakantiefoto's laten zien en die van ons bekijken. Mocht er iemand interesse hebben in het recept, laat het me weten!

En het lekkere eten ging nog even door... Het weekend pannenkoeken gegeten in een zeer sfeervol pannenkoekenhuis in Otterlo. Het was echt smullen!! Ik koos voor de pannenkoek met ananas, spek en kaas.

Vandaag op mijn werk kwamen de papegaaien in beeld. Omdat de tijd per groep altijd beperkt is en ik er niet weken over wil doen voor een "projectje" klaar is (je weet nooit hoe lang de mensen op zo'n gesloten afdeling verblijven en het is wel leuk als ze het mee kunnen nemen voor ze er weer weg zijn), had ik het zaagwerk thuis voorbereid. De patiënten (psychiatrie) konden gelijk aan het schilderen. Het leuke van deze gaaien is dat ze op het "pootje" kunnen balanceren maar ik heb er natuurlijk net niet aan gedacht om dat ook op de foto te zetten. Vandaag één kant beschilderd, volgende week is de andere kant aan de beurt.... Dan misschien een balansfoto aan het randje van de tafel (hoop dat ik er aan denk).

Vorig jaar dacht ik hier ook niet op tijd aan, maar dit jaar staat het in mijn agenda.... dress red day. Ik ben in het bezit van een rood vest, rode schoenen en een rood leren jasje.... "Dress red" gaat dus zeker lukken. Lees hieronder meer en doe ook mee!!! 

 

Doe mee met Dress Red Day en draag rood! De Hartstichting roept alle vrouwen in Nederland op om iets rood te dragen. Zo vragen we aandacht voor hart- en vaatziekten bij vrouwen.

Wat is Dress Red Day?

Hart- en vaatziekten zijn doodsoorzaak nummer één bij vrouwen. Op Dress Red Day vragen we extra aandacht hiervoor. Dit doen we door zoveel mogelijk mensen in Nederland te vragen op deze dag rood te dragen.

Draag rood op Dress Red Day!

Toon uw betrokkenheid en draag rood op Dress Red Day. Een rode jurk, een rood shirtje, een rood overhemd of een rode stropdas. Alles kan en mag, zolang het maar rood is.